Selecteer een pagina

My current position: Ergens in een park, Hervey Bay, Queensland, Australië.

Iedereen die dus ongerust was nadat ik een week geen teken van leven kon geven, doordat er geen telefoonbereik was, weet nu mijn exacte locatie. Toch mijn excuses volgende keer verwittig ik jullie als ik niets kan laten weten.

Mijn trip naar en op Fraser Island was de mooiste en leukste dat ik tot nu toe achter de rug heb. Fraser Island is het grootste zandeiland ter wereld en je mag er enkel op met een 4×4. Gelukkig ken ik iemand die een 4×4 heeft, Frank, en hij was toevallig ook rond Brisbane. Perfect dus! Samen met Frank, zijn nieuwe travelmate Florian en twee vrouwen, Lea en Sarah, zijn we naar Fraser Island vertrokken. Aleja, zo simpel was het niet want de schaarse informatie op het internet en de vele telefoontjes zorgden ervoor dat we zonder veel weet en boekingen naar de ferry vertrokken.

Het pre-Fraser avontuur

09/01/14: Vertrekken vanuit Brisbane. De twee meiden gingen met hun eigen campervan die ze 2 dagen geleden hadden gehuurd naar de ferry rijden. Het lot besliste anders want de oude rammelkar begaf het met een ferme rokershoest en de nodige milieuvervuilende gassen. Dan maar de louche verhuurder opbellen en hun geld proberen terugkrijgen. Er was geen contract dus was het hard tegen hard maar gelukkig krijgen de vrouwen hulp van 2 maffiosies in een witte jeep. Die dreigden de verhuurder wat af en volgde ons ( de verhuurder, Lea, Sarah en ik ) nogal opzichtig naar het huis van de man. Dus de verhuurder wou er snel vanaf zijn en na wat ‘onderhandelen’ in de auto gaf hij hen 95% van het geld terug. That ended well & another strange story to tell!
Dus nu moest al het gerief in de landcruiser. Dat was proppen. Gelukt! Nu op naar Noosa, een tussenstop onderweg naar Rainbow beach waar we de ferry namen.

10/01/14: Na een nacht op het prachtige strand van Noosa te hebben geslapen en de ochtendplons te hebben geplaceerd, vertrokken we richting Rainbow beach. Eens daar aangekomen, regelden we alle zaken die nodig waren voor Fraser Island, bv. een vehicle permit, ferry overzetten, camping permit, etc. in een rangerstation. Daarna inkopen doen voor 6 dagen en dat ook in de 4×4 zien te krijgen. Die nacht brachten we door op een prachtig plekje die we toevallig ontdekten.
image

image
(De campingspot op parelwit zand, lijkt wel sneeuw, in het midden van een bos)
image
(Frank die net in de tent past)

Fraser Island, here we come!

11/01/14:
We leave for our trip on Fraser Island!!
Voor we ferry opgaan nog even de bandendruk verlagen naar 21dpi. Anders rijd je jezelf sowieso vast op zacht zand.
image

(Frank, Sarah & Lea op de ferry)
image
(Fraser is in zicht!)
image
(Fraser Island map)

Eens aangekomen op Fraser, konden we voor de eerste maal op het strand rijden. Richting Dilli Village waar we onze eerste inland track hebben gedaan. First stop, Lake Boomanjin. Dat was toch wel veel minder dan we hadden verwacht maar wel een mooi meer.
image
(Lake Boomanjin)

Omdat iedereen nogal moe was besloten we enkel nog te stoppen in Central station en dan meteen naar Lake McKenzie verder te rijden. Dat meer was veel beter en ook zeer aangenaam om in te zwemmen. Ik heb terug leren genieten van zwemmen.
image
(Making ourselves ready for a jump in the lake)

Na onze duik zagen we onze eerste dingo op de parking spot. Het loopt er vol van op Fraser Island. Onze eerste nacht op het eiland brachten we door op een beach camping net zoals 2 andere nachten. Een beach camping is net weg van het strand op een duin en zonder een hekken rond. Dat betekent dat je af en toe wel bezoek krijgt van dingos als je aan het koken bent. Wij hebben gelukkig nooit een pack of dingos over de vloer gekregen.
image
(De eerste avond. Sarah’s making meat. Toen kwam er een dingo wel heel dicht maar uiteindelijk trok hij zich terug.)

De tweede dag bezochten we Eli Creek. Een wat grotere beek waar je stroom opwaarts in kunt wandelen en je dan met de stroming terug naar beneden kan laten afdalen. Na wat chillen daar stopten we bij het Maheno ship wreck.
image
image
(The gang. We hebben nog een groepsfoto met mezelf erop maar door omstandigheden, leg ik nog wel uit, heb ik die nog niet)

Nadien zijn we onze kampplaats, a fenced area deze keer, in Dundubara gaan verkennen. Daar heb ik Albert ontmoet en die heeft me leren op een koord balanceren en wandelen. Ik was er echt aan verslaafd want de volgende morgen stond ik om 6u al opnieuw te oefenen haha.
image
(Making pancakes in Dundubara)

De derde dag hebben we Indian heads beklommen en heb ik Frank kunnen overtuigen om mij te laten rijden met de 4×4.
image
image
image
(Het zicht vanop Indian heads)

Daarna een zwemmeke geplaceerd in de zee net voor en op de zandbank die je kan zien op de foto’s. Geen wonder dat ik dus bijna de hele tijd met mijn zwembroek op het eiland rondliep. Nadien nog snel even gestopt in de champagne pools maar dat was niet zo mooi. Hadden we een duikbril gehad dan konden we wel enkele pracht exemplaren van vissen spotten.
De derde nacht overnachtten we in het noordelijkste deel van het eiland rond Sandy cape. Magnifiek!
image
image
image
image
( het uitzicht van zonsondergang op de zandduinen vlak naast onze campingspot.)

image
(Dat zijn wij daar beneden naast die auto)

De vierde dag hebben we wat geïmproviseerde Kubbs gespeeld op het strand en daarna zijn we richting Sandy cape lighthouse getrokken. Een 1.4km wandelingetje gemaakt, dat een 25tal minuten duurde vanwege de stijle helling, om bovenaan een mooi uitzicht te hebben en de vuurtoren te kunnen bewonderen.

Toen we terug beneden waren, had iedereen reuze honger. Ons laatste pannekoekendeeg moest eraan geloven. Ondertussen was Lea de zee ingetrokken maar 2 seconden later stond ze al terug bij ons.

We made the news, but not in a good way!

Lea was 2 seconden met haar benen in het water geweest en ze kwam al terug uit de zee. Ze vroeg om haar been te bekijken want er had haar iets gebeten. De volgende seconde schreeuwde ze het uit van de pijn dus begonnen we de omstaanders raad te vragen. Sommige hadden een first-aid kit en boekje mee tegen kwallenbeten. Azijn, warm, koud en lauw water, andere zalven werden erop gesmeerd met mijn t-shirt maar niets bleek te helpen. Integendeel het werd alsmaar erger tot ze niet meer kon rechtstaan en begon over te geven. Er was geen bereik op het eiland dus niemand kon de hulpdiensten verwittigen. Iemand wist gelukkig dat er een beetje ontvangst was op de top van de heuvel bij de vuurtoren. Dus was ik al vertrokken met mijn gsm in de hand. Eenmaal boven kon ik eindelijk 112 bellen en moest ik allerlei vragen beantwoorden. Ik wist natuurlijk niet wat de situatie beneden was aangezien ik er 7 minuten had overgedaan om boven te geraken. Nadien terug naar beneden gerend en iedereen was vertrokken. Enkele omstaanders wisten me te zeggen dat ze op weg waren naar Orchid beach met 3 autos. Opnieuw de berg op op blote voeten om de hulpdiensten te informeren. Was ik blij dat ik in conditie ben.

Eens terug beneden stonden 2 families me op te wachten om me een lift naar Orchid beach te geven. Op weg naar daar zagen we de helikopter vertrekken naar Hervey Bay ziekenhuis. Wij moesten nog een nacht op het eiland blijven want de ferry had geen plaats meer die dag.

Uiteindelijk blijkt het een van de giftigste kwallen ter wereld te zijn die haar gebeten heeft. Ze zijn maar zo groot als de nagel van je duim maar hebben enorme tentakels. Normaal gezien leven ze dieper in zee maar door overpopulatie komen ze dus zelfs bijna tot op het strand. Eens ik in Hervey Bay was hoorde ik van een local dat het zelfs op het nieuws was geweest (Een artikel in een van de kranten). Dus enorme pech voor Lea, die op dit moment nog steeds in het ziekenhuis in ICU wordt gehouden omdat ze bang zijn dat het gif haar hart heeft aangetast en dus haar hartritme verstoord. Ze is wel terug bij bewustzijn maar nog steeds onder morphine. Florian en ik blijven normaal nog in Hervey Bay tot we weten dat alles terug goed is.

Bij deze zijn jullie terug volledig up-to-date. Zelf zal ik even uit de Australische wateren blijven nu ik van zo dichtbij deadly Australia hebben mogen ervaren.

Cheers
Robbe

P.s. als ik meer foto’s heb van de trip, waar ik zelf ook opsta, hebben jullie die nog tegoed van mij.