Voor wie er zou overgekeken hebben. Ik heb mijn laatste weken in Maleisië ook online gezet.
The outback experience – een heel aparte ervaring. Kilometers rijden door een verlaten landschap waar hier en daar enkele gehuchten of dorpen. Dat is zelfs al een te groot woord voor een plaats waar bijvoorbeeld 8 inwoners leven.
( This is true outback style! )
Mijn roadtrip was dit keer met 2 meiden. Er waren niet zoveel mensen die de outback introkken dus de keuze was niet overweldigend maar ik zag het volledig zitten. Kaëlie, een 22 jarige franse, die een busje had gekocht was zo vriendelijk om Jorid, een Duitse vriendin, en mij mee te nemen.
(Ons busje voor de roadtrip door de outback.)
De eerste dag was onze ervaring met de outback nog niet zo groot. Aangezien we eerst naar Port Douglas moesten rijden. Tot daar was er nog veel beschaving. Zodra we deze laatste stad voorbij waren, zagen we enkel nog die ene weg met daar rond droog landschap. Toen we die nacht toekwamen op onze kampingplaats wisten we wel waar we aan toe waren voor de komende dagen. ‘T was meteen mijn ding! Een slag naast de hoofdweg inrijden en volgen voor 10km en dan plots op een plek aankomen waar niemand anders is maar wij wel kamperen.
Het is wel even aanpassen want om 18u30 is het hier pikdonker. Wat betekent dat je echt niks meer ziet want lantaarnpalen of stadslicht is hier niet, ook niet in de verte.
Eenmaal op de spot aangekomen begon ik dus met hout te verzamelen om ’s avonds een vuurtje te kunnen maken.
Kan het nog altijd! Zelfs heel vlotjes. ‘T helpt natuurlijk wel als alles bijna kurkdroog is. Oh om meteen een misvatting uit de wereld te helpen: in de outback is het niet altijd warm! Integendeel zelfs. Er was vaak veel wind en ’s avonds was het barkoud en soms regende het ook.
Die avond konden we via enkele instellingen op de camera ons een hele avond amuseren en artistieke foto’s trekken. Dit allemaal onder een prachtige sterrenhemel. Alleen jammer dat het een beetje bewolkt was die nacht.
Cool toch?! We bedachten eerst onze sketchen, leerden ze daarna in spiegelbeeld tekenen waarna we ze met een brandende vuurstok in de lucht tekenden. Vree wijs!
De tweede dag trokken we naar Flinders range, dat is een soort nationaal park.
(onderweg namen we enkele foto’s van het landschap natuurlijk!)
We deden er een wandeling van 3 uur en het uitzicht was echt wel prachtig. Dit werd meteen ook onze lunchplek. We hadden nog getwijfeld om de tocht te doen aangezien het redelijk regende maar na wat discussieren, deden we het toch.
(Het uitzicht van the viewing point waar we naartoe gewandeld waren.)
(enkele pics vanop de wandeltocht.)
Nadien waren we allemaal heel tevreden! Na wat bier ingeslaan te hebben voor een klein feestje de volgende dag trokken we richting Lake Eyre. We stranden en overnachten uiteindelijk ergens aan de oever van een miniscuul beekje. Ondertussen hadden we voor de eerste keer ook al kennis gemaakt met unsealed roads. Gewoon gravè, lik dat ze zeggen. Daar hadden we wat minder grip op met ons bestelwagentje. Dat heb ik een paar keer aan het stuur kunnen voelen. ‘S avonds keken we een film op de laptop terwijl we met onze rug naar het kampvuur zaten, dat ik brandende hield, om ons warm te houden.
Tussen de vele bladeren en takken vond ik deze mot. De foto’s die Jorid ervan genomen heeft vond ik wel prachtig. Mooie mot toch?
‘S anderdaags was het een beetje een speciale dag. 24 jaar geleden had mama Brigitte haar eerste zoon op de wereld gezet. Nooit gedacht dat die pipo ooit naar Australië zou trekken natuurlijk maar ja.. Om dit te vieren zeiden mijn twee reisgezellen, een duitse en franse, dat we pannenkoeken gingen eten. Yes! Goed eten.. Het duurde wel een tijdje tot ze eindelijk klaar waren met die pannenkoeken. Tot Kaëlie me kwam vragen om mijn ogen te sluiten. Toen kwamen ze af met mijn naam in pannenkoek en een muffin met 4 kaarsen erop & een verjaardagskaart.
(Jorid druk in de weer om mijn verjaardagsontbijt te maken. Ik was blij verrast en ik heb een verdomd lekkere naam! Alleen spijtig dat hij niet langer is.)
Dit voelde al helemaal als een verjaardag. Ook had ik gevraagd of ik mocht rijden op mijnen dag. En jap there we go, off to Lake eyre. Ergens onderweg nog een tussenstop om een douche te nemen en hup terug de auto in en wat leute maken onderweg.
(Busdriver Robbe! Goe bakske. Moest nog wat bijgesleuteld worden maar ’t bolde zo goed als nieuw.)
(Een tussenstop in Marree, een volledig aboriginal dorp. Echt gek hoe ze de buurt laten verloederen. Op de eerste foto ben ik aan het luisteren of er een auto aankomt maar ’t was safe. Chance!)
( Dit vond ik veel te grappig. Only in Australia: ‘Cyclone – quality gates”.)
‘S avonds zetten we onze tent op aan een oud spoorwegstation in the middle of nowhere, again. Dit vond ik de max om die geschiedenis op te snuiven. ‘T werd een gezellige avond met het nodige gerstenat. Een compleet andere verjaardag maar zeker niet minder geslaagd!
(Eens eventjes mijn fotografie skills getest en ben wel blij met het resultaat. Wat denk je?)
Het vervolg van mijn trip komt nog online maar vandaag heb ik eventjes iets belangrijks te doen. Vanavond schrijf ik verder aan het vervolg en het beloofd een verrassende wending te nemen! Hou jullie maar al vast!