Yieha terug aan het bloggen.
De gelegenheid? Wel, ik vertoef momenteel in Sri Lanka voor een 2-3tal weken. Een beetje een bevlieging. Zoals ze normaal zeggen: een last minute boeking.
Ondertussen weet ik al dat ik op elke reis even nodig heb om te wennen aan het idee dat ik mag relaxen en niets meer moet. Natuurlijk ben ik terug op backpackreis zonder echte plannen dus volledig relaxen en niks doen zou me niet ver brengen but you get the idea.
Om mezelf te respecteren, heb ik de eerste dag genomen om wat te lezen over het land en research te doen zodat ik een aantal must-do’s op mijn lijstje kon zetten. Dit heb ik volgehouden tot Stefan, de eerste van vele Duitsers, de hostel in Negombo binnenwandelen. Hij had net zijn volledige trip in Sri Lanka erop zitten dus de perfecte bron om alle antwoorden op mijn vragen te kunnen voorzien.
Toen ik Stefan bijna volledig had uitgehoord, trokken we met de bus naar Negombo city center (voor nog geen 10cent). Daar gingen we Kottu eten ( dat is een soort pannekoek in kleine stukjes gehakt en gemixt met kippen, ei en groenten), zonsondergang bekijken op het strand, een casual cricket game bekijken en naar een simkaart voor me zoeken.
Het echte beeld van de zonsondergang. Precies een slachtveld uit Troje maar dan gewoon een plaats waar alle vissers hun vissen drogen,snijden en verpakken.
Cricket games zijn heel normaal hier. Een van de hobby’s die ze hebben. Altijd op zo’n oud vies verlaten veld.
De simkaart kon ik niet verkrijgen omdat ze bij elke simkaart een kopie van je internationaal paspoort nodig hebben. Weird maar ondertussen heb ik al een bemachtigd. Het is wel handig aangezien de wifi in de meeste hostels niet goed is.
Na alle info van Stefan en mijn eigen research te hebben, switchte ik van uitzoeken en overwegen van mijn route naar “let’s do this”. Ik moet zeggen: dat voelt goed! Dus mijn echt avontuur startte nog maar net vandaag. Ontslag nemen uit de hostel en de eerste bushalte zoeken om een lokale bus naar het treinstation in Colombo te rijden. Dat was natuurlijk even spannend want geen idee waar in Colombo ik moest afstappen of waar ik gedropt ging worden. Na al meermaals een “keep going” teken te hebben gekregen van andere busreizigers, stopte de bus op zijn eindbestemming. Geen station te zien dus vroeg ik het nogmaals aan een jongeman achter mij. Die zei stilletjes: “following me, I’ll show you”. Beetje verdacht vond ik want geen idee waar hij me naartoe bracht in die grootstad terwijl we tussen allemaal kleine kraampjes en steegjes door een markt liepen. Gelukkig wist ik van de dag ervoor dat echt elke Sri Lankeese je graag helpt. Dus ook deze Sri Lankeese want na wat chitchat in slecht Engels kwamen we na 10min aan bij het station. Ik bedankte hem uitvoerig en hij legde zijn hand op het mijne en zei “safe trip”.
De lokale bus
Eens een ticket gekocht, snel nog wat eten met een groepje vrouwelijke Sri Lankeese soldaten naast me die een praatje sloegen en ook constant giechelden. Daarna was er een treintrip van 4u aan de beurt. Snel nog even de patatjes afvoeren. Had ik wel niet een Sri Lankeese gluurder die gezellig meekeek over zijn piscine heen. Anyway ik moest me haasten want de trein kwam 20min vroeger aan dan verwacht hoorde ik.
De trein was zoals gezegd vroeger, wat normaal is hier, want tijdens die minuten ervoor gebeurd er vanalles. Small sumup:
- iedereen loopt naar de juiste wagon (er zijn 3 klasses. Ik zat in de tweede. De derde is voor echt minderbedeelden denk ik). Ik wist eerst niet waarom
- De vriendelijke Sri Lankeese worden plots aasgieren voor een zitplaatsje op de trein.
- De elektriciteit van de trein ligt af want de locomotief moet van kant gewisseld worden. Wat ervoor zorgt dat het enorm warm is op de trein. Terwijl iedereen dus wurmt om nog een plaats te bemachtigen. (Raar om te zeggen maar vooral derde Klasse deed mij op dit moment denken aan de beelden die ik nog gezien heb van de deportatie)
- De elektriciteit schiet aan dus de lichten en de ventilatoren draaien weer. Oef! Mijn grijze t-shirt was ondertussen al donkergrijs.
- Verkopers komen rond op of naast de trein om zaken aan de man te brengen. Kinderboeken, ijsjes, snacks, water,… you name it.
- Weg zijn wij ! Het werd een aangename rit want ik had een zitplaatsje en een mooi uitzicht. Terwijl ik ook een praatje kon slaan met enkele backpackers. De trein tuut wel continue en moet soms stoppen omdat er nog een vrachtwagen of een koe op de sporen staat. Geniaal!
Mijn eten met de vrouwelijke soldaten rond me. (Don’t worry ik heb niet alles opgegeten)
Een aantal foto’s van het treingebeuren in Sri Lanka
Ondertussen dus aangekomen in Kandy. Nog wat gepraat met backpackers in de hostel maar ze gaan morgen jammer genoeg allemaal ergens anders heen. T is ondertussen 1u snachts dus tijd om erin te rollen.
This was a good day. I’ll keep you posted about the following ones!