Selecteer een pagina

Good morning

Amai Amai, Chiang Mai! Ik kan wel zeggen dat dit een van mijn favoriete plaatsen was om te verblijven. Dat is wel deels te wijten aan de relaxte sfeer in de guest house waar ik verbleef. Vriendelijke en behulpzame mensen, natuur, mooi weer en enorm veel dingen te doen dat is wat Chiang Mai voor mij een heel leuke bestemming maakte.

Mijn jungle trekking in Chiang Mai, heb ik al uitvoerig verteld. Dit was niet het enige dat ik er gedaan heb. Naast enkele dingen die ik aan het regelen ben voor mijn terugkeer naar Belgie binnen een week, heb ik er ook een kookcursus en een bungeejump gedaan.

Becoming a masterchef

Het toffe in Thailand is dat ze je meestal aan je hostel komen ophalen als je iets geboekt hebt. Dit keer was het ook zo. De mensen van BaanThai, dat is de organisatie die de lessen geeft, kwamen me rond 9uur oppikken. Dit keer was het samen met een Amerikaan die in Rusland woont, 2 Engelsen en 2 Franse Belgen.

We kamen aan en de tafel stond al mooi gedekt. Een typische Thaise tafel, daarmee bedoel ik dat je op de grond moest zitten op matjes om te eten. We kregen ook meteen wat Thaise versnaperingen, het eten kon beginnen.
image

Eens elkaar wat hadden leren kennen, vertrokken we naar de markt om er de ingrediënten, waarmee we gingen koken, te kopen. ‘t was eens leerrijk om door de markt te lopen en ook te horen krijgen wat alles is. Anders wandel je er maar door en zie je enkel de opvallende en walgelijke dingen. Natuurlijk kon ik het niet laten om ook foto’s te trekken van de meest walgelijke dingen op de markt. Bijvoorbeeld dit hier: kleine dode krabben. Dat vocht wordt gebruikt om de Thaise papaya salad op smaak te brengen. Bweuk, stinken!
image

image
(Dit is een soep bundel. Als je thaise soep wil maken, heb je deze ingrediënten nodig en ze verkopen ze dus ook in een bundel. Vrij handig.)

Eens terug van de markt met al onze ingrediënten, waarvan sommige waarschijnlijk echt moeilijk te vinden zullen zijn in België, was het tijd om mijn kookkunsten boven te halen. Duidelijk al een tijdje geleden dat ik gekookt had, het verliep wat stroef in het begin maar het “natuurtalent” kwam al snel naar boven. Uhum, niet echt eigenlijk. Het was soms moeilijk om volgen omdat sommige ingrediënten vreemd waren voor mij en andere die ik wel kende, daarbij moest ik even wennen aan de Engelse benaming. Vooral als iemand het met een Thais accent uitspreekt.
image
(Alles staat klaar om aan de slag te gaan.)

In totaal hebben we vijf gerechten klaargemaakt. Eigenlijk gewoon een vijf-gangen menu en wow dat vult je toch wel redelijk. Ik moet eerlijk zeggen dat Thais koken, deze gerechten toch, niet de moeilijkste zijn om te bereiden. Een wokpan is zowat het enige essentiële kookgereedschap dat je nodig hebt om effectief te koken. Dat maakt de afwas ook veel korter! Het moeilijke zit hem in de juiste ingrediënten vinden.

A Thai menu a la Robbe

– Spring rolls with Thai stuffingimage– Soup: Chicken in coconut milkimage

– Fried noodle Thai Styleimage

– Khao Soi
image

(Het hoofdgerecht is dan weer niet gemakkelijk om te maken. Eerst werkten we samen om een red curry paste te maken. Dat laat je toch wel even zweten want alles moet tot moes worden gemaakt zodat het gemakkelijk is het allemaal te vermengen in de grinder. Daarna wordt opnieuw alles vermengd in de wokpan. De gefrituurde noodles on top zijn ook wat tricky. Dit gerecht vereist wat cooking skills maar het blijft het lekkerste gerecht dat ik tot nu toe in Thailand gegeten heb. So it’s worth trying again.)

– Banana in coconut milk
image

We’re flying high, we’re flying right up to the sky

I survived my bungee jump!
Voor ik de sprong deed zat ik de hele tijd met een stom, dwaas liedje in mijn hoofd en kreeg het er maar niet uit. Back to the nineties, back to de kermis:

Het was een bungee sprong van maar 50 meter. Ik weet niet wat het meest beangstigend is, hoge of lage sprongen. Ik zag natuurlijk wel heel goed waar ik naar dook.

image
image
Chance dat het water was al ondergrond anders had ik wel enkele deuken bij.
image
Was echt kicken! Ik zou meteen een grotere en hogere willen doen.
Het rare gevoel is er pas als je springt en dan echt beseft “Oh no, mijn voeten zijn van de grond. Nu ben ik echt weg!”

Nu mag en kan ik mijn bucket list weer aanpassen.