Kandy & a layed-back feeling in Sri Lanka

Zoals gezegd in mijn vorige blogpost trok ik na Negombo en mij busrit naar Colombo via de trein naar Kandy

Ik verbleef er in een zeer toffe hostel. Het Sleep Cheep hotel genaamd. Zoals de naam doet vermoeden niets spectaculairs maar zeer verzorgd en de atmosfeer zat goed. De hostel owners waren ook uitzonderlijk behulpzaam. We hadden namelijk tuktuk problemen. De tuktuk chauffeurs kunnen geen kaart lezen en weigeren een gps is te volgen als je hen google maps geeft waardoor ze nu en dan wel verkeerd rijden door de kleine straatjes. Op het einde van een van de ritten wou één van de chauffeurs dus meer dan afgesproken. Een heel spel… in het gebrekkig Engels. Dus de hostel owner kwam tussen en stuurde ze mooi terug de berg af. De dag erna ook nog een uur met een van de hostelowners gepraat die een air officer was geweest in 2006 tijdens de oorlog in noord Sri Lanka. Hij legde de hele situatie van toen in detail uit en vertelde ook over de vele religies die perfect harmonieus samen leven in Sri Lanka. Als schoolvoorbeeld kan je wel deze hostel nemen die gerund wordt door 4 vrienden met elk hun eigen religie. Daar kan België nog serieus wat van leren. Enkel de politici in Sri Lanka zorgen soms terug voor onrust. Politiek is hier nog steeds geen kwestie van verstand maar van centen.

Na dat gesprek heb ik nog een lekkere warme douche (jippie, warm water!) genomen en dan de tocht richting Dambulla – Sigiriya ingezet.

Ah bijna vergeten. In Kandy hebben we met 5 mensen uit de hostel de Tooth tempel bezocht. De naam komt wel degelijk van het feit dat ze een tand van Buddha in de tempel bewaren. Die konden we natuurlijk niet bezichtigen. Ik zou foto’s willen tonen maar mijn SD-kaart is waarschijnlijk naar de vaantjes dus mijn foto’s zijn verdwenen. Ik heb enkel deze van onze groep.

Mijn tocht naar Dambulla begon goed. Ik had geluk dat iemand me verwees naar een A/C bus die net vertrok richting Dambulla. Hop al rijdend er nog opspringen want echt stoppen doen ze bitter weinig. Dat zorgde voor een rustige trip in plaats van de geplette normale busritten. Een overstap in Dambulla was noodzakelijk. De eindbestemming voor mij was Inamawula junction. Anders gezegd “the middle of nowhere”. Daar lag de hostel waar ik uiteindelijk een 3 tal dagen zou verblijven. Het was een hostel maar uiteindelijk was het voor mij bijna een resort. Het ging er allemaal heel gemoedelijk aan toe. De hostel owner was een australiër die 5 maand geleden nog maar het domein had gevonden en de zijn droomhostel is beginnen bouwen. Enkele foto’s:

De weg naar de hostel en de ingang ervan (om een indruk te hebben)

De hostel en de dorm room bedden.

Waarom het een beetje een resort was voor mij? Het feit dat het niet in een drukke stad gelegen was dus je op je gemak een boek kon lezen of gewoon in de hangmat even chillen. Ik heb er ook een hele hoop nieuwe en zeer interessante mensen ontmoet. Zowel backpackers vanover de hele wereld als enkele lokale Sri Lankanen die savonds op bezoek kwamen.

Een van de gesprekken die me bijgebleven is, was met sisil. Een backpackster die 5 maanden als vrijwilligster in het vluchtelingen van Calais, aka ‘The jungle’, heeft gewerkt. Zoals sommige misschien weten, ben ik al een tijdje op zoek naar vrijwilligerswerk. Dus ze had mijn volledige aandacht. Het is eigenlijk vrij gemakkelijk om er je steentje bij te dragen. Registreren op deze website en daarna is it a done deal: je bent een vrijwilliger! Not sure of ik het dit jaar nog kan of zal doen maar ik wou de website alleszins delen.

Na mijn aankomst bestelde de hostel owner ’s avonds eten voor iedereen en aten we gezellig samen met iedereen in de hostel ( dat was eigenlijk elke avond en middag zo). Verder speelden we nog een spelletje Carrom . Dat is een spel dat Sri Lankanen vaak onder vrienden spelen savonds. Simpel uitgelegd: Het is handbiljaart. Je schiet de schijfjes vooruit met je vingers in plaats van met een keu.

De Carrom game in de hostel

Wat heb ik naast relaxen, een boek lezen, de batterijen terug opladen en al nadenken over volgende projectjes nog gedaan in Sigiriya?

Een hele namiddag op safari geweest. De volledige hostel was mee op safari behalve de uitbater. Wat wel tof was natuurlijk. De safari startte nogal shitty want we zagen al snel een troep olifanten maar ook een hele horde jeeps. Dus t voelde nogal als Jurassic park. Maar toen gingen we naar de open vlaktes en was het veel minder packed. Wow wat kon ik genieten van die beesten en het uitgestrekte landschap. Ik werd er helemaal stil van.

De kalmte zelf die olifanten

Een deel van onze groep in de Jeep

Er waren ook minder goeie safari drivers die vast kwamen te zitten in het zand. Helpen dan maar.

Een feestje gevierd op zaterdagavond zoals het hoort in de hostel. Thanks to all the cool folks who we’re there.

De volgende morgen vroeg opgestaan om met een local, die al 2 maal met me Carrom had gespeeld, naar de tempel te gaan. Jammer genoeg had ik het verkeerd begrepen en was het 7u30 savonds dat hij me kwam oppikken. Dus dan maar een wandeling richting de jungle.

Die straathond volgde me constant. Wel leuk!

Some Tree Hut along the way

Het einde van mijn tocht bij de waterbuffels

Voor zonsondergang hadden we met een paar van de hostel afgesproken om die te bezichtigen op de top van Sigiriya’s rock kleine broertje. Dat was een zalig idee! Met een pintje in de hand om het volledig af te maken.

De Sigiriya Rock vanop de kleinere rots.

Die dag toen ik veel gel had gebruikt.

Ene prachtige sunset

Gelukkig was ik nog op tijd terug om met de local, Chamila, meer naar de tempel te gaan. Het was een private tempel die door een monnik werd uitgebaat. Toen we toekwamen moesten we de monnik vragen om de lichten naar de tempel aan te steken zodat we konden gaan bieden . Eens boven legde Chamila me uit hoe ze bidden en welke regels ze hebben in het buddhisme enzo. Eens we terug beneden warenuit de tempel was er een ceremonie aan de gang. De monniken van de tempel vertrokken naar de huis met veel gezang en gingen daar blijven tot 5u sochtends om te bidden en te zingen. Gek! Eens terug vertrokken met de brommer vroeg Chamila of ik zijn huis wou zien. Ik zei natuurlijk ja! Daar ontmoette ik zijn broer en moeder die onsthee maakte en cake gaf. Het voelde soms wel onwennig want ze zijn zeer stil in hun praten en ze komen bijna onderdanig over. Maar het was zeer gastvrij en een goeie ervaring. Nadien toonde Chamila ook nog zijn shop in raw materials voor de bouw. Hij was zo fier als een gieter en dat mag ook want het is een van de grootste shops in de buurt (verwacht niet dezelfde grote als in België). Nadien dropte hij me terug af in de hostel.