Om meteen met de deur in huis te vallen:


(Het hert van mijn eerste jachtpartij ooit. Dit was eentje om de volgende dagen zelf te eten. Dat smaakte echt wel goed!)

Na het eerste geschoten hert, dat enkel om op te eten was, zijn Ben en ik die namiddag opnieuw gaan jagen. Dit keer om er een hoop in één keer te schieten zodat we opnieuw aas voor de krabben konden maken.

Als ik hoorde jagen, dacht ik dat we onze jachtoutfit gingen moeten aantrekken en sluipen door het bos enzo verder. Nee hoor, ’t is hier op zijn ozzies. We laden gewoon wat zaken op de buggy (mes, riffle, kogels, drinken, muggenspray) en we zijn weg. We rijden wat rond op het domein tot we enkele herten spotten. Daarna haalt Ben de riffle uit, stopt er wat kogels in en legt de loop op de houten balk dat we vooraan de buggy gespannen hebben. BAM, daar gaat het eerste hert al neer, een tweede, derde en vierde volgen. Ze proberen er altijd zoveel mogelijk in een keer te schieten anders moeten ze eerst weer een kwartier rondrijden om er te vinden.

Nadien zoeken we alle herten in het hoge gras en als ze nog leven, krijgen ze een extra kogel in het hoofd of snijden we hen de keel over. En nu die beesten op de buggy laden en vervoeren.

(Dit beestje was net iets te zwaar om op te heffen dus moest Ben ter plekke zijn ingewanden eruit snijden.)

(Een stuk of 4 herten op de buggy en daarna nog eens 4 op de pickup.)

(Ben rijdt voor me met de pickup en een aantal herten.)

In bovenstaande foto zijn we onderweg naar de farm om er Clément & Marie op te pikken, 2 andere backpackers die net aangekomen zijn. Eens we ze opgepikt hebben rijden we verder naar de “slachtplaats”. Dat is gewoon een plaats op hun stuk grond waar een balk tussen twee bomen hangt en voor de rest zie je niets speciaals. Eens we er aankwamen moesten we de herten aan een poot vastknopen en daarna met de pickup of de tractor omhoog hijsen.


(We zijn geïnstalleerd op de slachtplaats. En we staan klaar voor de actie!)

Nadat we alles klaar hadden, wat in totaal maar 5 minuten geduurd heeft, konden we leren hoe we een hert nu eigenlijk moeten villen. Al bij al vond ik dat nog vrij simpel. Ik ben misschien niet de meest precieze viller maar ’t was dan ook maar voor de krabben en het moest een beetje snel gaan.

(Onze leermeester, Ben, toont voor hoe het best gedaan wordt. Wij proberen hem zo goed mogelijk na te doen natuurlijk.)

Eens de herten op een bepaalde manier gevild zijn, eigenlijk is dat gewoon zorgen dat de buik, poten, nek en de kont gevild zijn, trekken we met de buggy de rest van het vel eraf. Die stap is dus vrij gemakkelijk.

(Het hert aan het stropen met de buggy. ’t simpelste gedeelte.)

Eens het dier volledig gestript is, komt the tricky part. Wij moesten het in 6 stukken snijden maar vooraleer je dat kan moet je de ingewanden er eerst uitsnijden EN zorgen dat je er niet in stekt! Of geloof me, ‘ t stinkt!
Eens de ingewanden en de slokdarm eruit zijn, snijden we de voorpoten eraf. Rond het schouderblad snijden is de boodschap. Dan de ribben, hiervoor moet je tussen het ruggenmerg snijden. Niet simpel. Daarna de achterpoten en de kont.
Ja nu heb ik toch wel eens een fatsoenlijke dissectie kunnen uitvoeren!

(Dit is wat overschiet van 8 herten)

(Het vel en hoofd van een hert dat tussen al het andere restafval ligt.)

(That’s how we killed it.)

Na het villen en slachten, spoelen we het vlees af in de schuur en wordt het in stukken gezaagd. De blokken vlees stoppen we nadien per 65-75 stukken in een doos en dan in de koelcel. Daar blijven ze tot ze opnieuw nodig zijn om krabben te gaan vangen.

So this was my hunting experience.
Ik vond het echt wel leerrijk en toch ook wel plezant om alles te mogen doen en meemaken.