Mijn vorige outback blogpost eindigde met mijn verjaardag in the middle of nowhere. Eerst en vooral mijn excuses aan alle lezers (in het bijzonder Thijs Leterme) die niet opgezet waren met zo’n cliffhanger als einde. Voor die mensen zal ik mijn uiterste best doen om deze blogpost te laten voldoen aan jullie verwachtingen.
Dus van een rustplaats rond Lake Eyre trokken we met onze hippiebus naar Coober Pedy. De volgende grote stop. Eigenlijk de grootste stop tussen Adelaide en Alice springs, dat zich ongeveer in het midden van beide situeert. Het was opnieuw een heel eind rijden maar Coober Pedy met weinig tot niets interessants langs op onze weg. Eens we in Coober Pedy aangekomen waren, stopten we aan het informatie centrum om een tour of iets dergelijks te boeken voor de volgende dag. Et voila, gebeurd. Dan maar even het dorp verkennen en wat inkopen doen. Yiehaa, de benzine is hier opnieuw stukken goedkoper. Chance want onze portemonnee was serieus aan het afzien. Verder geraakte ik aan de praat met 4 oudere mensen die ik in de loop van de drie volgende dagen nog een paar keer ging tegenkomen. Was wel grappig want na de vierde keer besloten we elkaar te trakteren, op koffie weliswaar.
( Het verwelkomingsbord van Coober Pedy. Een ding moet je weten: Coober Pedy is de Opaal ontginningsplaats in de wereld. Bijna iedereen die in het dorp leeft is er naartoe gekomen om opaal te zoeken, te ontginnen en hopelijk een fortuin te verdienen.)
( Een zelf in elkaar geflanste opal zuiveringsmachine, ingebouwd in een oude bus.)
Na onze verkenningstocht door Coober Pedy, reden we een stukje terug om een gratis kampeerplaats te zoeken. Found it!
(De ondergrond op de camping lag vol met keien dus sliep ik in de tent op het dak van de auto.)
Voor ik ‘s avonds in mijn bed kroop, zag het weer er onheilspellend uit. Ik besloot mijn tent van het busje te halen en toch op de keien te slapen. Oef, wat een goed idee want rond 3 uur ‘s nachts zat ik letterlijk in een zwembad. De tent werd volledig op mij gedrukt door de wind. Ik nam snel al mijn spullen en liep in mijn onderbroek, om zo weinig mogelijk natte kleren te hebben, naar de auto. We hadden wat problemen met de zijdeur van het busje. Ook dit keer want ik kreeg de deur niet op en ‘t water viel met bakken uit de lucht. Dan maar bonken tot iemand de deur open deed en ik kon schuilen binnen. Die nacht werd er eentje met weinig nachtrust.
Coober Pedy – Robbe the 14y old
De volgende morgen trokken we opnieuw richting Coober Pedy om onze gegidste tour te doen. Het was 9:58 toen we aankwamen en de tour begon 2 minuten later. Ik zei tegen de ongeduldige meiden: “No worries, gaan jullie alvast en ik kom wel achter als ik mijn voeten heb droog gekregen en schoenen aanheb.”
2 minuten later wandelde ik ook het ondergrondse museum binnen en vroeg ik of er twee meiden waren geweest en of ze me konden tonen waar ze waren. “Ja hoor, volg mij maar. Ze zijn al begonnen met de tour. ‘t is gewoon hier binnen.” Een heel vriendelijke dame toonde me de weg in een kleine cinemazaal waar het pikdonker was dus nam ik de eerste de beste plaats. Toen het licht aansprong zag ik alle gezichten op mij gericht met een vragende blik. Ik was terecht gekomen bij een schoolgroep van 14 jarigen en hun 3 begeleiders. Toen ze een groepsfoto namen, ging ik meer uitleg vragen aan de balie. Ze hadden me gewoon bij de verkeerde groep gestopt maar ik had de kans om toch met die groep de volledige tour te doen want we waren al halverwege ondertussen. Haha. Ok dan maar. Het werd uiteindelijk wel nog plezant want ik werd aan de hele groep voorgesteld en ‘t waren vrij mondige leerlingen. Eens terug aan de receptie verontschuldigden ze zich uitgebreid en boden ze me koffie aan. Ook moest ik niet betalen voor de tour, yes! Een van de dames was een franse belg van origine en woonde in Coober Pedy. Ze bood me aan om langs te komen met ons 3 en er een douche te nemen want ze had nog Belgen op bezoek. Gratis douche?!! Dat kunnen we niet afslaan!
Rond de middag arriveerden we bij het koppel. Ze waren net aan de lunch begonnen en stonden erop dat we ook meeaten. Het koppel waren franstalige Belgen maar hun dochter was op bezoek met een vriendin. Zij woonden beide in Kortrijk dus kon ik gewoon West-Vlaams praten. Hoe gek is dat niet?! Het wordt nog gekker. De dochter had zelfs al mijn blog gelezen omdat ze er ergens eens van gehoord had! We mochten er zelfs een nacht of twee overnachten als we wilden maar Kaelie wou graag verder reizen dus besloten we die namiddag al terug afscheid te nemen.
(Na de lunch was het tijd voor taart! Want de dochter was jarig. Hiep hiep hoera!)
(Hun interieur. Een dugout noemen ze het in Coober Pedy. Een huis dat eigenlijk gebouwd is in een rots om ervoor te zorgen dat de extreme temperaturen het huis niet binnendringen.)
Twee nachten erna sliepen we op een free campingspot “dichtbij” Uluru en Kata Tjuta zodat we dat de volgende morgen konden bezoeken.
(Mr. Emu vond me precies wel leuk want hij kwam soms wel eens aan mij ruiken.)
(Zie je de vliegen op mijn mond? Normaal vliegen er zo wel 15 rond je oren. Iedereen heeft dan ook een hoed met een net aan. Wij, Jorid en ik, waren zo slim niet om dat te kopen.)
(“Roadtrains”. Deze trucks zie je heel veel passeren in de outback. De langste die wij zagen, was een met 4 opleggers.)
Uluru (Ayers Rock) & Kata Tjuta (The Olga’s)
Next morning: Aangekomen bij het national park waar Ayers Rock & The Olga’s zich in bevinden. We beslisten om eerst The Olga’s te doen en dan de hoofdattractie te houden voor laatst. Anyway bij onze rit naar Kata Tjuta zagen we natuurlijk al Uluru in de verte.
(Uluru – Ayers rock)
But first the olgas!
(De trippers, Jorid me & Kaelie, met Kata Tjuta op de achtergrond)
We deden een wandeltocht van een tweetal uur door Kata Tjuta. Beautiful!
( ’t klimmen blijft plezant. Ook al is het maar een klein keitje.)
(Impressive, isn’t it? Maar ja je moet er zelf zijn om het te geloven.)
Dan trokken we naar de uluru om er voor een deel rond te wandelen & daarna de zonsondergang te bewonderen.
(Little dwarf with the yellow pants.)
(‘T is tijd voor de zonsondergang. Ik sta paraat.)
(There it is. De kleuren veranderen wel maar dit vond ik minder indrukwekkend.)
Almost left behind in the desert
Op weg terug naar onze campingplaats zei ik: “Dus morgen kunnen we wat langer slapen en dan op ons gemak naar Kings Canyon rijden.”. Waarop Kaelie, de franse in wiens busje we zitten, antwoordt “Nee, we staan om 7u op of je mag uitstappen.”
EUUUH? Waar komt dit vandaan? Was mijn eerste reactie.
Op de terugweg was het pikdonker en we hadden al bijna een koe aangereden dus zweeg ik mooi om geen ruzie te krijgen tot we op de camping aankwamen. Bij het eten vroeg ik of we dat even konden bespreken als volwassenen en niet beginnen met dreigementen gooien. Dan kwamen er plots heel wat dingen naar boven blijkbaar. Kaelie vond dat wij altijd alle beslissingen gemaakt hadden zonder haar iets te vragen, terwijl het haar busje was en zij, volgens haar, dus het laatste woord moet hebben. Ai, dat schoot mij wel in het verkeerde keelgat. De conclusie van de discussie, die ik ook zo heb verwoord, was uiteindelijk “Er is geen discussie, anders blijven Jorid en ik in het midden van de outback achter en moeten we maar ons eigen vervoer zien te vinden. We staan dus morgen om 7u op, eten en vertrekken onmiddellijk naar Kings Canyon om zoveel mogelijk gezien te hebben.”
De volgende morgen was ik extra vroeg opgestaan om mijn tent op te plooien, te ontbijten en klaar te staan voor de rit. Toen ik Kaelie naar de douche zag wandelen. Na 20 minuten keerde ze terug en wou ze nog de afwas doen ook. Ik zei dat we al laat waren omdat ze toch gedoucht had terwijl we beslist hadden dat niet te doen, dus we de afwas wel ’s avonds ergens konden doen. Maar nee, we moest en zou de afwas doen. Dan sloegen mijn stoppen even door en gooide ik de afwas naar haar toe met de woorden “Doe het dan zelf. Ik wacht hier tot je klaar bent met je kutafwas.”
Dat was voor haar de druppel zei ze. We reden dan ook meteen naar Alice Springs, btw zonder de afwas te doen. Eerlijk gezegd was ik wel blij want de sfeer was volledig vergald, ookal wou ik echt Kings Canyon zien en ging ik het wel nog uitgehouden hebben voor die ene dag.
Ziezo dat was het einde van onze trip. Eindbestemming : Alice Springs.