Selecteer een pagina

This is the eeend.. of my trip in Malaysia. Mijn eerste we(e)k(en) kan je hier lezen.

Kota Kinabalu, let’s go diving

Van Kuching ben ik naar Kota Kinabalu gevlogen om één enkele reden: te leren duiken. Dat stond al op mijn to do- lijst sinds ik in België vertrok dus moest ik het wel ergens leren.

Veel mensen zeiden dat het rond die streek prachtig was om te duiken dus heb ik gezocht voor een vlucht naar het duikparadijs. Et voila, op 12 april kwam ik aan in KK en de dag erna startte mijn duikcursus met Scuba Junkies. Mijn eerste dag was een volledige theoriedag. Dit was zoals je wel kan raden, het saaiste van de hele PADI cursus. ‘T was studeren op een zondag.. maar ‘k moet eerlijk zeggen dat ik het stiekem wel nog plezant vond. Er komt veel meer bij kijken dan je op het eerste zicht zou denken. Alleen de oude Amerikaansgetinte PADI filmpjes waren zeer promotiegericht maar dat maakte het op sommige momenten ook wel hilarisch. Na alle lessen, films en quizen te hebben doorgenomen kregen we een eindexamen. Hierop moet je minimum 75% scoren, wat uiteindelijk wel redelijk gemakkelijk is. Melly, onze instructrice vertelde ons waar we verwacht werden de volgende morgen waarna Chris & ik gingen een pint gingen pakken op de goede resultaten.

image

(Let’s go diving!! Volledig klaar voor de praktijk)

De volgende dag stapten we op de boot met 4: Melly, Chris, de kapitein & me. And off we went, eens aangekomen op onze duikspot moesten we tonen dat we genoeg fysiek hebben en weten hoe we moeten zwemmen. 200 meter zwemmen en 10min in het water hangen was de boodschap, and so we did. Op die duikplaats dreven enorm veel algen waardoor het water rood uitsloeg en we geen steek konden zien. Dan maar op naar een volgende duikspot, er zijn er in overvloed hier.

image

( onze duikers apparatuur volledig klaar voor vertrek)

Eerst kregen we natuurlijk nog wat korte uitleg over onze apparatuur en leerden we een buddy check ( checken van het gerei van je buddy) voor we het water in ploften met een achterwaarse salto. Vanaf dan waren het duiken die volgden op praktijklessen en omgekeerd. In de praktijklessen leerden we onder andere ons masker watervrij maken onder water, wat te doen in geval van zuurstof tekort, onze drijfbaarheid onder water met de ademhaling onder controle zien te houden, etc. Dat laatste was echt iets verrassend voor mij. Duiken is controle hebben en houden over je ademhaling. Eens je namelijk op een bepaalde hoogte bent is je ademhaling zo goed als je enige stuurmiddel. Adem je diep in dan ga je omhoog, adem je volledig uit dan zak je snel. In het begin is dat dus wel wat tricky. Je moet eigenlijk in staat zijn om op één bepaalde hoogte te blijven hangen door enkel je ademhaling te gebruiken.

image

image
(De kraakheldere zee waar we in doken)

image

image
(De paradijselijke stranden waar we lunchten)

De duiken die we deden waren echt waar fantastisch! Soms verloor ik te snel zuurstof omdat ik de hele tijd aan het lachen was met de onderwaterspektakels. Melly, de instructrice, zei ons zelfs “I fucked up your diving for life, you’re gonna expect to much from it now”. Heel spijtig dat ik jullie geen beelden kan tonen van wat ik er allemaal gezien heb maar ikzelf vond de stonefish dat ik gespot had, het meest indrukwekkend.

Na twee dagen vollen bak duiken, praktijklessen en veel slaap ( want duiken is vermoeiend), kregen Chris & ik te horen dat we geslaagd waren!
YIEHAAAA CERTIFIED DIVER!!

image
(Me & Chris – The certified divers)

Mijn dagen in Kota Kinabalu waren op want de 17de april vloog ik naar Kuala Lumpur. Oh en voor jullie denken “vloog vloog… die gast moet geld schijten”, nee je kan enorm goedkoop vliegen in Azië. Mijn vluchten waren altijd maar €15-25 met Airasia of Malaysia airlines.

Kuala Lumpur, my last stop

Aangekomen in de Maleisische hoofdstad! Zoals ik jullie al eerder vertelde, is het niet altijd gemakkelijk om als voetganger de stad rond te lopen. In feite gebruiken weinig Kuala Lumpurianen hun voeten. Ofwel hun eigen vervoer, openbaar vervoer ( wat niet zo super is op alle plaatsen, wel in het centrum.) of een taxi. Haha die taxi’s!! Normaal gezien neem ik nooit een taxi tenzij het niet anders kan. In KL deed ik dat wel omdat ik meewas met Alexander en nog enkele mensen. De taxi chauffeurs in KL zijn, niet normaal, lui! Voor eerst kan je al 5-10 min staan zwaaien tot een taxi stopt zonder iemand in. Wij vonden een taxi die stilstond waar we mochten instappen. Bij de eerste mocht dat niet want hij was zijn krant aan het lezen. Toen we uiteindelijk in de taxi zaten vroegen we om ons naar “de overpoort van ’t stad” te brengen. Die vent zei gewoon ” aah, no no. Too far”. Kan je je dat inbeelden? Een taxichauffeur die niet wil rijden of toch zeker niet ver. Na nog wat straten op te sommen dichtbij de coté en de argumenten van “no no there’s a traffic jam” of ” no no too late” te aanhoren bracht hij ons dan toch. Je moet ook zelf de meter aanduwen of ze proberen je er nadien op te leggen. Dat was een ritje waar ik veel geleerd heb.

Nu terug naar mijn volledig KL verhaal. Na mijn aankomst in de luchthaven en een wandeltocht van 45min tot een uur in de hitte vond ik een goedkope hostel in china town. Het stadscentrum van Kuala Lumpur zelf spreekt me niet zo aan, enkel china town had een beetje een ziel met zijn vele kraampjes.
image
(China town in Kuala Lumpur)

De volgende dag trok ik dan maar op pad en iemand had me aangeraden om de “museumstraat” te doen. Enorm veel musea daar maar weinig interessante voor mij. Uiteindelijk ben ik, op aanraden van enkele backpackers, beland in een heel groot vogelpark waar alle vogels vrij rondvlogen. Het was wel leuk om die vogels eens te spotten maar een park was toch niet de setting waarin ik ze wou zien.
image
(Talking parots)

Nadien zette ik mijn tocht verder en kwam ik op een gigantisch drukke markt uit. Iedereen had iets moslims aan en toen ik de markt volledig doorgelopen was en hier en daar wat tegen mensen had gebabbeld, zag ik de nationale moskee.
image
(De overvolle markt)

image
(De nationale moskee. Vrij groot)

Vrijdag is hun ‘heilige’ ( ik weet niet of dat correct is) dag. Dan gaan ze allemaal gaan bidden en iedereen heeft daarna zo zijn eigen traditie. Na mijn deftige wandeltocht, deed ik een dut en zag ik Alex ’s avonds terug met nog 2 vrienden van hem. We gingen Indisch gaan eten en daarna hebben we nog wat bars afgeschuimd.

De volgende dag trok ik met mijn backpack richting het businesscentrum van KL. Ze hadden me uitgelegd hoe ik aan het appartement waar Alex logeerde moest geraken. Ik mocht daar namelijk ook logeren. Na wat getjol en oververhitting kwam ik uiteindelijk aan bij het impossante gebouw.

image

We hadden wel niet afgesproken hoe ik binnen zou geraken want ik wist noch welk appartement, noch hoe de huurders heten, noch dat er deftige bewaking was rond het gebouw. Uiteindelijk kwam Alex naar beneden om me door het immense gebouw te loodsen. We hadden het plan om naar de Batu caves te gaan in de namiddag maar lieten dat plan snel varen als we het hele gebouw en al de gratis faciliteiten eens hadden bekeken. Er was een 50 meter zwembad beneden, 2 kleinere rooftop zwembaden, jaccuzi, sauna, gym, etc. Dus ja wat kan een mens anders doen dan daarvan te profiteren?! Ik was al blij weer even een huis te hebben waar ik wat kon relaxen.
image
(Het prachtige zwembad op het gelijkvloers.)
image
(The view from the gym. Het is niet zo duidelijk want het had net geregend.)
image
(The view from the appartment)

De dag erna, zondag, had jacqueline (de o zo vriendelijke gastvrouw! Thanks again!) gratis tickets voor ons kunnen regelen voor de finale van de Malaysian Open. Een kleiner WTA tornooi maar zeker geen mindere matchen! Er was wat vertraging door de regenval maar dan begon het dubbelspel. Dat was niet zo spectaculair maar een leuke intro. Daarna kwam Dominique (n° 10 van de wereld) tegen Donna (n°96 als ik me goed herinner. Vanaf het begin was ik voor de underdog en ja hoor ze heeft gewonnen ook! Na een match van 2u30-3u en met een score van 7-5 5-7 5-7 (4), kon het echt niet spannender zijn. In het begin hielden we ons nog wat in met de aanmoedigingen maar na de eerste set lieten we ons gaan. ‘T was dan ook te spannend om niet te supporteren!

image
image
(Het begin en het einde van de tennismatch)

Dit was echt een magnifieke afsluiter van mijn Maleisië trip. De dag erna heb ik nog wat dingen geregeld voor in Aus en wat was enzo gedaan.
image
(De twee andere inwoners, Alex & Jacqueline, klaar om hun werkweek te starten)

‘S avonds back to Australië, Adelaide dit keer.